Wene mam więc piszę. Tak porostu się uwyzewnętrzniam.

Kurcze myślałem że już dzisiaj nie napisze a tu taka niespodzianka. Czytałem dwa blogi jeden z nich mówił o tym że życie ma sens a drugi mówił o śmierci.  I tak mnie natknęło. Więc obrazu pisze. Urodziłem się to fakt i w sumie za to dziękuję że mogę żyć sobie na tej planecie.  Drugim niezaprzeczalnym faktem jest to że na pewno umrę. Śmierć to piękna i sprawiedliwa kobieta zabiera wszystkich bez wyjątku jej się nie przeplaci. Pomiędzy narodzinami a śmiercią jest życie.  I co z nim.  Mam siedzieć i czekać na śmierci.  Nie ja chcę żyć chce chwytać każdy dzień. Przypomniały mi się słowa jednego świętego kochaj i rób co chcesz. I tak żyję i pamiętam o śmierci i to mnie też motywuje do działania. Co mam zrobić jutro robię dziś bo jutro mogę już nie żyć.  

Na początku to musze powiedzieć co mnie zmusiło abym założył tego bloga. Chęć wyrażenia siebie. A tym samym obserwacja i usystematyzowanie swoich rozbieganych czasem myśli.  Jest 5:37 i właśnie teraz chcę podziękować Bogu że mnie stworzył że stworzył świat, bo gdyby Mu się nie chciało tak jak czasem mi się nie chcę to bym nie pisał tego bloga i nie było by niczego. Pustka. Świat by nie istniał.  Tak że dzięki Boże że się Tobie chciało. I tak rozpoczynam sobie coś czego nigdy nie robiłem piszę.  O czym będę pisał nie wiem to wszystko wyjdzie w praniu.